Saltuk: Kelime, “saldırdı, emretti” gibi ifadelerle açıklanır.
SALTUK BEY: Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Alp Arslan döneminin önemli komutanlarındandır, Anadolu’daki fetih hareketlerine katılmıştır. Saltuklu Beyliği’nin kurucusudur.
Sancar: Sancak diken, düşmanı yenen.
SANCAR: Büyük Selçukluların son hükümdarı.
Satmaz: Satmayan.
İZZEDDİN SATMAZ: Irak Selçukluları dönemindeki emîrlerden biri.
Selçuk: Bazı araştırmacılar tarafından “küçük sel” anlamına geldiği söylense de kelimenin anlamı farklılık göstermektedir.
SELÇUK BEY: Selçukluların atası. Dukak Bey’in oğludur.
SELÇUKÎ HATUN: Türkiye Selçuklu hükümdarı Sultan IV. Rükneddin Kılıç Arslan’ın kızı.
Şöklü: Sessiz olan.
EMÎR ŞÖKLÜ: Suriye ve Filistin bölgesinde fetih hareketlerinde bulunmuş Türkmen komutan.
Sökmen: Savaşta düşman saflarını yarıp, geçen.
SÖKMEN BEY: Artuk Bey’in oğlu.
ŞAH-I ERMEN SÖKMEN: Irak Selçukluları döneminden bir emîr.
Sungur (Sungurca / Sungurcuk): Doğana benzeyen, yırtıcı, avcı kuş.
AK SUNGUR PORSUKÎ: Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Muhammed Tapar döneminin emîrlerinden.
ALP SUNGUR ŞAMÎ: Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Sancar dönemi emîrlerinden olup, Sultan’ın Oğuzların esaretinden kurtulmasına yardımcı olmuştur.
ALP SUNGUR YAKÛTÎ: Çağrı Bey’in oğullarından birisi. Anadolu’ya düzenlenen akınlara katılmıştır.
KASÎMÜDDEVLE AK SUNGUR: Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Melikşah döneminin Halep hâkimi. Ayrıca Musul Atabeyliği’nin kurucusu olan İmâdeddin Zengî’nin de babasıdır.
SEYFEDDİN KARA SUNGUR: Türkiye Selçukluları döneminde devlet adamlarından birisi.
KARA SUNGUR: Selçuklular döneminde Azerbaycan ve Arrân bölgesinin hâkimi, atabey.