Kara: Siyah.
ALP KARA: Selçukluların ilk dönemlerindeki çetin rakiplerinden birisi. Karahanlı şehzadesi Ali Tegin’in kumandanlarındandır.
CELÂLEDDİN KARA-TAY: Moğol istilası döneminde Türkiye Selçuklularının öne çıkan devlet adamlarından biridir.
SEYFEDDİN KARA SUNGUR: Türkiye Selçukluları döneminde devlet adamlarından birisi.
KARA SUNGUR: Selçuklular döneminde Azerbaycan ve Arrân bölgesinin hâkimi, atabey.
Karaca: Siyah gibi.
KARACA SAKİ: Irak Selçuklu döneminin ünlü atabeylerinden.
Kılıç: Bir silah.
KILIÇ ARSLAN: Türkiye Selçuklularında bu adı taşıyan dört hükümdar vardır.
Kızıl: Bir renk.
KIZIL: Selçukluların ilk dönemindeki Türkmen reislerinden birisi.
KIZIL ARSLAN: Irak Selçukluları döneminde ön plana çıkmış olan bir atabey.
Kızlı: Kız sahibi.
KIZLI BEY: Selçuklular döneminde Suriye’de birtakım fetih hareketlerinde bulunmuş Türkmen beyi.
Kurlu: Kurulmuş, tertip ve tanzim edilmiş.
KURLU BEY: Suriye-Filistin bölgesinde faaliyet göstermiş Selçuklu komutanlarından birisi.
Kut / Kutlug / Kutalmış: Devlet, devletli, idare yetkisi olan.
KUTALMIŞ BEY: Arslan Yabgu’nun oğlu ve Türkiye Selçuklularının kurucusu Süleyman Şah’ın babası.
EMÎR KUTLUG: Sultan Alp Arslan döneminde Hicaz’da faaliyet gösteren Türkmen emîri.
KUTLUG ABA: Irak Selçukluları zamanında bir emîr.
KUTLUG HATUN: Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Muhammed Tapar’ın eşi.
KUTLUG İNANÇ: Irak Selçukluları zamanında bir emîr.
KUTLUG TEGİN: Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Melikşah döneminde Fars hâkimi.
Küçlü: Güçlü, kuvvetli.
KÜÇLÜ HAN: Türkiye Selçuklu hükümdarı Sultan I. Alâaddin Keykubad döneminde Selçukluların hizmetine girmiş Harezm beyi.
Kür: Yiğit, sarsılmaz, pek yürekli, kabadayı.
KÜR-BOĞA: Büyük Selçuklu hükümdarı Sultan Melikşah döneminin Musul hâkimi.